1. ichi
2. ni
3. san
4. shi (czasami yon)
5. go
6. roku
7. shichi (czasami nana)
8. hachi
9. ku (czasami kyuu)
10. juu
Słowniczek polsko-japoński
Ippon – pełny punkt (punktacja stosowana w walce sportowej)
Jodan – strefa górna (głowa i szyja)
Kake – hak
Karate-gi – ubiór karateki
Kyu – stopień szkoleniowy
Kata – ćwiczenia formalne
Keage – kopnięcie nogą wyprostowaną w kolanie, wymach
Kiai – paraliżujący okrzyk
Kumite – walka
Kin – krocze
Kubi – szyja
Mate – zatrzymać, przerwać (komenda stosowana w kumite)
Mae – w przód
Mawashi – okrężnie
Migi – prawy(a), w prawo
Morote – podwójne, oba
Naore – powrót do pozycji
Nippon – Japonia
Neko – kot
Obi – pas
Oroshi – w dół
Osu – tak, dziękuję (pozdrownienie)
Rei – ukłon
Sanchin – trójkąt mocy
Soto – do wewnątrz
Sayonara – do widzenia
Sensei – nauczyciel
Sempai – senior, starszy rangą
Tamashiwari – test łamania przedmiotów
Te – ręka
Tobi – szybować
Tsuru – czapla
Uchi – oznacza bądź kierunek na zewnątrz, bądź technikę uderzenia
Ushiro – w tył
Ura – odwrotnie, zmiana kierunku
Ukemi – pady
Waza-ari – pół punktu
Yame – patrz: Mate
Yoko – w bok
Pozycje
Powierzchnie blokujące i uderzające
seiken – pięść
uraken – odwrócona pięść
tettsui – pięść „młot”
yutoken – pięść „głowa smoka”
hiraken – półzaciśnięta pięść
nukite – ręka-włócznia
shuto – zewnątrzny kant dłoni
haito – wewnętrzny kant dłoni
shotei – podstawa dłoni
koken – przegub
kote – przedramię
keiko – ręka „dziób ptaka”
hiji – łokieć
sokuto – zewnętrzny kant stopy
teisoku – wewnętrzny kant stopy
chusoku – poduszka stopy
heisoku – sklepienie stopy
kakato – pięta
hiza – kolano
atama – głowa